Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego to ogólnoświatowe, coroczne obchody, które mają na celu promowanie świadomości różnorodności językowej i kulturowej, a także propagowania rodzimych tradycji. W tym roku świętujemy je pod hasłem: Wykorzystywanie technologii do nauki wielojęzycznej: wyzwania i możliwości.
Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego to święto obchodzone 21 lutego, ustanowione przez UNESCO podczas 30. Sesji Konferencji Generalnej 17 listopada 1999 r. Odsyła do tragicznych wydarzeń, które miały miejsce w Dhace w Bangladeszu. Podczas pokojowej demonstracji właśnie 21 lutego 1952 roku zginęło pięciu studentów domagających się nadania językowi bengalskiemu statusu języka urzędowego. Data ta ma nie tylko upamiętniać przywołane wydarzenia, ale także przypominać o różnorodności językowej, o tym, iż język to najpotężniejsze narzędzie ochrony i rozwoju wspólnego dziedzictwa kulturowego ludzkości. Wstąpienie Polski do Unii Europejskiej 1 maja 2004 roku spowodowało, iż polszczyzna zyskała status równorzędnego unijnego języka urzędowego. Podstawowym przesłaniem Międzynarodowego Dnia Języka Ojczystego jest zwiększanie świadomości znaczenia języka i kultury, budowanie porozumienia ponad podziałami, pokoju oraz dbałości o wspólne działania oparte na zrozumieniu, tolerancji i dialogu.
Obchody święta zwracają uwagę na potrzebę troski o język ojczysty, jego promocję i ochronę. Troska o język ojczysty to również dbałość o historię, tożsamość, to nieustanne tworzenie i interpretowanie słów, za pomocą których opisujemy świat. Na przestrzeni lat zmieniły się realia, sytuacja, życie ludzi. Postęp techniki i nauki spowodował, iż coraz więcej pól stało się dostępnych dla człowieka, ale także i zamknęło się przed nim. Jednocześnie występowanie różnych punktów widzenia współistnieje z potrzebą akceptacji pewnych wartości, kanonu, dbałości o to, co istotne i ważne. Bogactwo i nieograniczony potencjał języka jeszcze mocniej akcentuje odpowiedzialność użytkowników za to, jakim językiem mówią, a piękny język to wyrafinowane wypowiedzi, piękna poezja, proza, nasza kultura.
Świadomość istnienia różnorodności językowej i bogactwa języka, przy jego jednoczesnej nieustannej zmienności, podkreśla znaczenie języka jako wartości, jako symbolu całego dziedzictwa kulturowego. Język to nasze wspólne dobro. Pozwala interpretować rzeczywistość, tłumaczyć zawiłości natury, człowieka i całego świata. Zrozumienie człowieka i zjawisk zachodzących w otaczającej nas przestrzeni dokonuje się właśnie przy użyciu i za pomocą języka. Poznanie kultury danego narodu to poznanie języka tego narodu. Język ma siłę sprawczą, moc kreacyjną. Używając prostych, podstawowych słów i zwrotów dziękuję, proszę, cieszę się, że egzamin dobrze ci poszedł budujemy pozytywne relacje między ludźmi, tworzymy grupę, wspólnotę. To, co cenne, pełni funkcje integrujące tę wspólnotę. Życie zarówno pojedynczych osób, jak i całego narodu opiera się na afirmacji związanego z nimi systemu wartości, akceptowanych przez daną wspólnotę, zakodowanych w języku i przekazywanych poprzez język. Język zatem stanowi wartość, jest naszym wspólnym dobrem, symbolem wyobraźni, pasji, życia.
Źródło: UMCS Instytut Filologii Polskiej
Publikacja: Puszkinowe Centrum Prasowe
